سینمای جهان |
فیلم صامت
فیلمی که بدون صدا و اختصاصا بدون دیالوگ باشد را فیلم صامت می‌نامند. ایده ترکیب فیلم‌ها با صدا یک ایده به قدمت خود سینماست، اما به خاطر برخی مسائل، این امر تا قبل از سال ۱۹۲۰ شدنی نبود. دوران فیلم‌های صامت به «عصر پرده نقره‌ای» شناخته می شوند. در دوران صامت پیوند تصویر با صدای همزمان برای مبدعین این امر امکان پذیر نبود، بهتر است بگوییم راهی برای این کار تا اواخر۱۹۲۰ پیدا نکرده بودند. از این رو در ۳۰ سال ابتدایی سینما، فیلم‌ها صامت بودند هرچند که با موسیقی زنده و حتی گاها، جلوه‌های صوتی محیطی و حتی تفسیرهایی که توسط شخص نمایش دهنده فیلم گفته می‌شد همراه بود. پیشرفت و توسعه سینمای صامت با آثار کمدی گره خورده است. در میان غول‌های سینمای کمدی کلاسیک، همواره نام‌های چارلی چاپلین، هارولد لوید، فورد استرلینگ و زوج استن لورل و اولیور هاردی و برخی دیگر مشخصا شناخته شده بودند. در بین عموم مردم و درباره سینمای کمدی کلاسیک؛ آنچه هرگز مورد توجه نبوده اسامی اشخاصی است که در جایگاه استاد یا مربی نقش اصلی را در امر شکوفایی استعدادهای نام‌های فوق ایفا کرده‌اند، که در بالای هرم آنها باید از مک سنت (Mack Sennett) سینماگر پیشکسوت نام برد. مک سنت با تاسیس شرکت معروف کیستون در اوایل دهه دوم قرن بیستم، بسیاری از استعدادهای کمدی را در اطراف خود جمع کرد و به آنها آموزش داد. چارلی چاپلین، هارولد لوید، فتی آربوکل، بن تورپین، چستر کانکلین و چند نفر دیگر در آن زمان از افرادی بودند که مدتها تحت آموزش مک سنت در کیستون به فعالیت‌های سینمایی در ژانر کمدی مشغول شدند. در سبکی که خالق آن مک سنت بود و به کمدی بزن بکوب یا اسلپ استیک معروف شد.